Eronvé

Eronvé

Er zijn vele iteraties van de creatie van Eronvé, een aantal zijn hier te lezen

Een maan van ijs en vuur

Cornugon, duister van lichaam, hij is degene die dit alles begon. In een vete met Hephaistos, kracht van de arbeid, in een oorlog waarin geen van beide overwon. Cornugon bundelde krachten met de duistere van geest, de god van bedrog. Morragh was een van zijn namen. Ook Hephaistos zocht hierop hulp, en wel bij Ainurin, met wijsheid van de leer, die zich bij Hephaistos voegde.

De vier goden streden eeuwenlang, allen waren de wanhoop nabij. Overwinning leek onmogelijk. Tot een ijskomeet de woonplaats van Ainuring en Hephaistos passeerde, en zij met hun kennis en kracht een manier vonden om deze in hun voordeel te gebruiken. Ainurin berekende de baan, en Hephaistos slingerde de komeet met volle snelheid de ruimte in, op weg naar de vijand.

Maar Morragh, die de sterren bekeek, zag de komeet, en waarschuwde zijn broeder. Cornugon's woedde ontvlamde, en met verzamelde kracht zette hij de tegenaanval in. Met een brute schreeuw zette hij een nabije maan in vlam. De ijskomeet, vloog recht in het pad van de vuurmaan, en daar gebeurde iets wonderlijks. Uit de explosie vormde zich een nieuwe maan, een pool ijzig, de ander vurig. In het midden, waar de twee samensmolten ontstond een bergketen bekend als het Gedeelde Gebergte, en eromheen, leefbaar gebied.

De Goden zagen wat zij hadden veroorzaakt en zagen de nieuwe wereld direct als een kans om hun oorlog verder te voeren. ze schiepen wezens van ijs en vuur, zielloos en dodelijk. Vanuit de polen trokken deze monsters ten strijde. Er was echter een ding waar de Goden geen rekening mee hadden gehouden... Door de explosieve creatie van deze nieuwe wereld was de rust van twee Godinnen verstoord. Shemesh en Xeridwyn, Dag en Nacht, Godinnen van balans. Zij waren de verstoring van het universum meer dan zat, als deze maan dan toch moest bestaan, zou er vrede heersen. Vanaf dat moment kende de wereld ook Dag en Nacht. De godinnen schiepen leven op deze vruchtbare wereld, en de eerste bewoners van de maan noemde hun wereld Eronvé.

Bran The Hunters' verhaal

Dit is een verhaal dat ik van mijn vader geleerd heb en dat hij weer van zijn vader heeft geleerd. Dit is het verhaal van wat er hiervoor was, en hoe wij zijn ontstaan.

In het begin waren er geen sterren, niet de sterren die we nu zien en ook niet de sterren van vroeger. Zelfs niet de sterren die lang geleden zijn uitgebrand en opnieuw zijn aangestoken door Xeridwyn, godin en beschermster van de Nacht. In deze leegte waarin alleen het niets heerste, ontstond een idee, de zachtste fluister ervan, in gang gezet uit de onverklaarbare leegte. Het on-geluid, want dat was het, zette het alom aanwezige niets aan het golven, zoals een steen die in water valt het oppervlak verstoort. Maar in tegenstelling tot watergolven, werden de verbuigingen in het niets steeds sterker terwijl ze verder van de oorsprong kwamen, en het idee dat ze met zich mee voerden werd ook steeds sterker.

Totdat het zo ver weg was dat uit het idee in het niets, vuur ontstond, het idee was nog zwak en het vuur was vluchtig en veranderlijk. Maar daar stopte de golf niet, de golf ging verder en het idee werd sterker, totdat plotseling niet meer vuur, maar lucht werd gecreëerd, het was vloeiend en minder veranderlijk. Verder trok de golf door het niets, en na lucht ontstond water, dat bij elkaar bleef, wat vuur en lucht niet konden en maar drie verschijningsvormen heeft. En nog gingen de golven verder, totdat het idee zo vast was dat het aarde begon te maken, wat stevig is en bebouwbaar. En ook daar stopte het niet, want verder breidde de golf zich uit totdat eindelijk metaal ontstond, de stevigste stof die er op Eronvé bestaat, die slechts met de hulp van alle 4 de andere elementen te bewerken valt. En bij de creatie van elke nieuwe stof ontstond ook het idee om de stof te beheersen, want zonder controle, zou het idee alleen maar verzwakken en de elementen teruggaan naar het niets:

Om over vuur te heersen ontstond Cornugon, destructief en onbestendig.
Om over lucht te heersen werd Morragh gecreëerd, net zo grillig en bedrieglijk als zijn element.
Het water werd aan Ainurin vertrouwd, samenhangend en geleerd als hij was.
En aarde werd aan Hephaistos gegeven, solide en betrouwbaar.
Om controle te houden over de balans ontstonden Xeridwyn en Shemesh, godinnen van dag en nacht.

En door het idee van de eerste vier elementen sterk te houden, kon ook metaal zijn bestaan behouden.

Maar de goden Cornugon en Morragh waren zoals hun elementen grillig en irriteerden zich aan de standvastelijkheid van water en aarde, terwijl Ainurin en Hephaistos zich stoorden aan de manier waarop vuur en lucht zich gedroegen. Een oorlog brak uit die eeuwen zou duren. De godinnen grepen niet in, omdat de balans niet verstoord werd want vuur en lucht waren even sterk als aarde en water en dat was hun enige zorg.

Tot een komeet van ijs werd gemaakt door de samenwerking van Ainurin en Hephaistos en deze werd afgestuurd op de woonplaats van Cornugon en Morragh. Cornugon’s woede gestuurd door Morraghs sluwheid, ontbrande de planeet waarop ze leefden en deze werd in het pad geplaatst van de ijskomeet. Uit de resulterende versmelting ontstond Eronvé, met aan de ijswaartse pool de kalmte op wat overblijft van de ijskomeet, en het vulkanisch woestland op wat overblijft van Cornugon’s planeet. Zich realiserend dat wat ze gemaakt hadden een perfecte plaats was om hun oorlog verder te voeren, schiepen ze ijs-schimmen en vuur-elementalen, die vanuit de polen ten strijde trokken. En zo voerden ze hun oorlog rustig verder. Maar met een ding hadden ze geen rekening gehouden.... de godinnen...

De rust en het evenwicht dat door de godinnen behouden werd, was verstoord door deze creatie. En de goden waren zich te hard aan het concentreren op oorlogje spelen om er wat aan te doen. Ze waren de verstoring van de elementen meer dan zat, en zagen in dat het enige wat de balans kon houden wezens waren die gemaakt waren uit alle 5 de elementen. Zij creëerden een pop wiens botten gemaakt werden van aarde voor stevigheid, het vlees werd van water gemaakt voor beweegbaarheid, de longen vulden ze met lucht voor veranderlijkheid en de ingewanden maakten ze van vuur, om de creatie van energie te voorzien. En als laatste lieten zij metaal door de aderen van de pop stromen om deze een onbreekbare wil te geven. En zo ontstonden de eerste levende wezens van Eronvé. Zo is het dat mens en elf en orc en al de rest een maag hebben om eten te verbranden, longen hebben waarmee ze kunnen praten, vlees hebben waarmee ze kunnen leren, en botten hebben waarop ze kunnen staan.

In sommigen van ons zit meer vuur, en zij hebben veel energie. In anderen veel aarde en zij zijn stevig. In sommigen van ons zit veel lucht, en zij zijn welbespraakt. En in sommigen, zit veel water, en zij zijn geleerd. En is iemand koppig en steevast, heeft hij veel ijzer door zijn aderen stromen.

Hiermee eindigt dit verhaal, maar ik vraag jullie om het te herinneren en het aan jullie kinderen door te geven, zodat we nooit vergeten waar we vandaan komen.